1999 ~

Tam 17 yıl.. 

Koskocaman 6205 gün. 

Bir şey oldu. Her yer yerle bir oldu. Yıkılmadık ev, ağaç, hasar görmemiş hiçbir şey bırakmadı ortada. Mal mülk bir şey değil de 17,500 kişi yok olup gitti. Kimileri çıktı yine enkazların altında da, kimileri saatlerce günlerce kaldılar en sevdikleri evlerinin içinde nefessiz, cansız..

Hatırlıyorum..

Yaz dönemi için boş durmayalım çalışalım diye öğretmenimiz kolej kitapları vardı o zamanlar. Ondan aldırmıştı bize. Bende o gece açtım kitabımı. Bir şiir vardı doğal afetlerle ilgili. Deprem, yangın, sel yazıyordu şiir de. Yangını biliyorum, seli biliyorum ama depremle ilgili en ufak bir fikrim yok! Sabah uyanıp anneme anlamını soracaktım ki gece 03:02 bizzat yaşadım. Sormama gerek kalmadı yani.

Çok ilkokul arkadaşlarım öldü, babam iş makinalarıyla çok uğraştı enkazları kaldırmak için. Koca koca gördüğüm binaların yerlerinde yeller esiyor, iş makinaları şehre geldikçe toz bulutları doluyordu gökyüzü.

Unutmayacağım..

Unutturmayacağım..

Gölcük,KOCAELİ